Samira isimli kadın, işlemediğim bir suçtan iki yıla yakın hapis tutuldum. Serbest bırakıldığımda en küçük kızım benim yerime koruyucu aileye anne, baba olarak seslenmeye başlamıştı dedi.
Hapisten çıktıktan sonra çocuklarını geri almak içinde mücadele eden kadın, sonunda çocuklarına kavuştu. Üç yıl önce tutuklandığında küçük kızı bir yaşın biraz üzerindeydi. Cezaevine gönderilen kadının çocukları da sosyal tarafından el konularak, daha sonra koruyucu aileye verildi.
Talihsiz kadın, yaşadıklarını basına anlatırken, "düşündüğüm tek şey çocuklarımdı. Onlar şimdi kimin çocukları olacak, onları alabilmesi için annemi aramak istedim ama anlamadılar. Ne annem ne de ağabeyim neredeyse iki yıl sonra serbest bırakılana kadar çocuklarımla görüşmediler" dedi.
Talihsiz kadın eşinin öldürüldüğü cinayet soruşturmasında, olayda suçlulara yardım ettiği gerekçesiyle tutuklanmıştı. Ancak olayla hiç bir ilgisi olmadığı iki sene sonra anlaşıldı.
İki yıl boyunca hapiste tutuklu yargılanan kadın, eşini kaybetmesinin acısının yanında bir de çocuklarını kaybetmesi çok ağır geliyordu. Ancak hukuk mücadelemi vermek zorundaydım. Ailem param parça olmuştu ve güçlü olmak zorundaydım ifadeleri kullanarak, suçlu olmadığı bir suçtan hapiste yatmayacağını belirterek, mücadele ettiğini belirtti.
"Çocuklarım olmasaydı gücüm olmazdı"
Samira, çocuklarım olmasaydı, muhtemelen mücaddele etme gücümde olmazdı diyerek, bu süreçte en büyük gücü çocuklarının varlığından aldığını söyledi.
Cezaevinde olduğu süre boyunca sadece birkez küçük kızıyla 40 dakika kadar görüştürüldüğünü beliten kadın, küçük kızım konuşamıyordu ve olan biteni anlayamıyordu. Sadece 40 dakika görüşmeme izin verildi ifadeleri kullandı.
Üç yıllık kabus gibi bir süreci anlatırken, gözyaşlarını tutamayan talihsiz kadın, işlemediği bir suçtan hapis yatmanın ne kadar kötü bir duygu olduğunu tarif etmenin mümkün olmadığını söyleyerek, böyle durumlarda en çok çocukların olumsuz etkilendiğini ve hayatın birden dağıldığını söyledi.