1960’lı yıllardan başlayarak hem emek göçü hem de aile birleşimi ve sığınma yoluyla İsveç’e göç eden Türkiyeli göçmenler, bu kuzey ülkesinde farklı etnik ve dinî kimliklerden oluşan karmaşık bir nüfus kompozisyonu oluşturdular.

Göç sürecinin başlangıcına ve göçün yarattığı ilk karşılaşmalara, Tunç Okan’ın Stockholm’de çektiği ve bu sene kırkıncı yılını dolduran Otobüs (1974) filmi Özgün ve tartışmalı bir yorum getirmişti.

Aradan geçen zamanın sonuçlarına eğilen Son Durak Stockholm ise, ülkenin başkenti Stockholm’de yaşayan Konya, Kulu’lu Türklerin ve burada doğup büyüyen çocuklarının yaşamlarını konu alıyor.

Katılımcı ve refleksif unsurlara da kapı aralayan belgesel film; iş yaşamı, siyasal katılım, sosyal çevre ve gündelik yaşam gibi bir dizi etmenden hareketle, Türklerin İsveç’teki göçmenlik deneyimlerini anlamaya çalışıyor.






 

Editör: İsveç Gündemi