Bugün iş günüm ve çalışıyorum. Bir Amerikalı kadın 2 çocukla birlikte geldi. 4 yaşındaki çocuklardan biri kendisinin diğeri arkadaşının. 3 küçük hamburger ısmarladı ve parasını ödedi. Hamburgerler hazır olduktan sonra birini kendisi yedi, ikisini de çocuklara verdi. Hamburgeri yerken, diğer küçük çocuğun annesi Amerikalı kadın geldi. Selam verdikten sonra çocuğuna dönerek, 'içecek istermisin çocuğum?'' Diye sordu. Çocuk' evet anne' dedi. Sonra bana döndü, 'bana bir hamburger, çocuğuma da bir armutlu bir meyve suyu verirmisiniz' dedi. Hiç öteki çocuğa ve annesine sormadı. Hâlbuki biraz önce öteki kadın onun çocuğuna hamburger ısmarlamıştı. Bu olay aralarında en ufak bir tatsızlığa neden olmadı. Oturdular ve tatlı tatlı sohbet ettiler.
Bizim kültürümüzde bu duruma pek rastlanmaz. Bizde 'Allah aşkına şunu da ye, şunu da al, şundan da tat, yok olmaz ben ödeyeceğim' sözleri havada uçuşur. Bu durum bazen kırılmalara, üzülmelere, hayal kırıklığına uğramalara ve küsmelere neden olur. Zira, 'ben ona ilgi gösterdim, ısmarladım yedirdim içirdim, o bana gerekli ilgiyi göstermedi, görmezden geldi vb...''
Bencil olmak yerine cömertlik her zaman iyi bir haslettir ama bunu karşılık beklemeden yapmak en yücesidir.
